کد مطلب:107058 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:152

[صفحه 718]

نقل كرده اند كه كمتر اتفاق می افتاد كه امام (ع) روی منبر بنشیند، مگر این كه پیش از خطبه خواندن می فرمود: سدی: مهمل، بیهوده، سهمه: بهره، نصیب، (ای مردم از خدا بترسید كه هیچ كس را بیهوده نیافریده اند تا سرگرم بازیچه شود، خودسر رها نشده تا كار ناروا كند، و دنیایی كه خود را برای او آراسته چنین نیست كه جایگزین آخرت شود كه در نگرش بدان، بد جلوه داده است و هیچ مغرور و فریب خورده ی دنیا در بالاترین حد كوشش خود نتوانسته از دنیا به پیروزی برسد مانند آن دیگری كه از آخرت به كمترین بهره و نصیب خویش رسیده است). چون پرهیزگاری و توشه گرفتن از دنیا برای سفر الی الله هدف از خلفت انسان است ناگزیر امام (ع) در آغاز تمام خطبه هایش آن را می آورده و به این هدف آفرینش توجه می داده است و هم این كه هدف نهایی انسان آخرت است و دنیا نیست، هر چند كه به جای هدف نهایی، دنیا خود را جلوه گر سازد، و هر چند كه آخرت را در نظر وی بد جلوه دهد و مانع شناخت آن گردد، علاوه بر آن كه هیچ مناسبتی نیست میان آن كسی كه در بالاترین حد تلاش خود به دنیا رسیده و میان آن كسی كه به كمترین بهره از آخرت دست یافته است، به جهت شرافت بهره ی اخروی، تا

چه رسد به آن كسی كه به بالاترین مقام اخروی رسیده باشد! امام (ع) طالب دنیایی را كه مدعی است به دنیا دست یافته، از فریب خوردن و مغرور شدن برحذر داشته است. و مطالب دیگر واضح است.

صفحه 718.